Met Indie Ebooks naar literatuur 2.0.

Wat heeft de lezer aan Ebooks van indieauteurs? Ebooks zijn goedkoper en de lezer kan rustig zijn keuze maken via de gratis, beperkte versie van het Ebook, maar weegt dat wel op tegen het nadeel dat er veel kaf tussen het koren zit?
Ja, hoewel het kaf scheiden van het koren een werkpunt is. Er is nood aan recensenten en sites die de lezer gidsen door het overwoekerde woud vol dankzij digitale Ebooks niet gekapte bomen.

Daarbij komt nog dat Indieauteurs de mogelijkheid hebben laagkwalitatief werk uit te geven omdat niemand hen dat verhindert. Werk aan de winkel voor Indies. Voor de lezer is dit hinderlijk maar niet onoverkomelijk. Men mag het kind niet met het badwater weggooien.

30% van de top 100 van best verkochte boeken op Amazon zijn afkomstig van Indies. Dat percentage is stijgende.

Veel klassiekers waren oorspronkelijk uitgaven in eigen beheer. Indieboeken dus. Mark Twain en Virginia Woolf zijn voorbeelden van auteurs die op een bepaald moment in hun carrière geen uitgever vonden of er geen wilden.

Boeken worden om allerlei redenen niet uitgegeven: omdat ze commercieel niet interessant zijn, slechts een nichepubliek aanspreken, omdat ze te controversieel zijn, omdat ze niet in een (commercieel interessant) genre passen. Indieauteurs hoeven zich niets aan te trekken van genres, ze kunnen genre-overstijgend werken, compleet buiten de paden van bekende genres treden. De avontuurlijke lezer vindt zaken in Ebooks die hij nergens anders vindt.

Het fenomeen hybride auteurs opent nog meer perspectieven voor de lezer. Deze auteurs worden gepubliceerd op de traditionele manier maar gaan experimenteren met Ebooks, schrijven dingen die ze niet via hun traditionele uitgever aanbieden, ze halen oude manuscripten van onder het stof.

Ten slotte wil ik het hebben over de nog onzichtbare en onoverzienbare technologische mogelijkheden die Ebooks en boeken in het algemeen radicaal zullen veranderen. Ik zwijg nog over toekomstige ontwikkelingen zoals het creëren van interactie tussen lezers. Het is perfect te doen om alle lezers van een welbepaald boek op het moment dat ze lezen met elkaar te verbinden en hen te laten communiceren. Online leesgroepen zullen de leeservaring naar een andere dimensie katapulteren.

Ik stip maar heel terloops aan dat het implementeren van beeld, geluid, muziek en video in de tekst voor een revolutie kan zorgen. Dat is iets verder af klinkende toekomstmuziek. Technisch zijn er echter nu al zaken mogelijk die van een Ebook een Boek+ maken.

De auteur van een Ebook hoeft zich niet te schikken naar de traditionele volgorde van hoofdstukken. Hij kan de lezer via interne links door de tekst leiden. Op het eerste zicht is dit onnodig maar het creëert mogelijkheden. Zo kan men de lezer de keuze laten tussen twee interne links en houdt de ene lezer een andere volgorde aan dan de andere lezer. Beiden lezen hetzelfde boek maar op een geheel andere manier. Misschien lezen ze beiden een ander verhaal, want de auteur heeft de mogelijkheid zijn lezers hoofdstukken naar keuze aan te bieden, hoofdstukken voor sommige lezers weg te laten, een ander einde te creëren…

Bovendien kan de auteur de lezer via externe links ook weg van het boek kan leiden. Een eenvoudig voorbeeld hiervan is het doorverwijzen van de lezer voor meer info naar een internetpagina, bijvoorbeeld Wikipedia.
Maar de auteur kan ook een spel spelen met de lezer en hem via internet opdrachten laten uitvoeren, een quiz spelen met hem, een enquête laten invullen, een persoonlijkheidstest laten doen.

Zelf heb ik deze mogelijkheid op een bescheiden manier toegepast in het boek ’Reële Virtualiteit’ met links naar echte seksadvertenties. Het kan de lezer op een andere manier betrekken bij een boek en uiteindelijk zal er een geheel ander soort boek ontstaan.

Het is duidelijk, al deze zaken zullen de literatuur ingrijpend veranderen. Alleen zitten we nu nog in het donker en moet iemand eerst het Licht uitvinden en dan kan de evolutie beginnen.

Charlie Hedo